احمد بن حنبل در روایتی که آنرا صحیح و رجالش را مورد وثوق می داند ، آورده :
عمرو عاص به معاویه گفت : عمّار در جنگِ صفّین که من و تو آنرا به راه انداختیم ، به شهادت رسیده است و این موضوع می تواند برای ما بازتابِ منفی دربرداشته باشد ، زیرا من از پیامبر (ص) شنیدم که فرمود : عمّار را گروهی باغی و گمراه به شهادت می رسانند .
معاویه (علیه العنه) گفت : مگر ما عمّار را کُشته ایم
عمّار را علی (ع) و یارانش کُشتند ، زیرا او را به همراه خویش به میدانِ جنگ آورده و در مَعرضِ نیزه ها و شمشیرهای ما قرار دادند .
📚(( مسند احمد بن حنبل ، ج 13 ، ص 493-494))
👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉
پاسخِ دندان شکنِ امیرالمؤمنین(ع)به سخنِ شیطانی و مُغالطه آمیزِ معاویه (علیه العنه) ، آنهم از زبانِ یکی از مُحدّثان و علمای بزرگِ اهل سنت ( عبد الرؤف مناوی ) ، شنیدنی است :
او می گوید ، اینکه پیامبر (ص) فرمود : ( عمّار را گروهی باغی و گمراه به قتل می رسانند ) ، منظور ایشان 👈 معاویه و یارانش می باشد که اهل بَغی ( و گمراهی) بودند و عقیده ی اهل سنت این است که در جنگِ صفّین و جَمَل ، حق با علی (ع) بود .
مناوی در ادامه از قولِ قرطبی می نویسد : چون حدیث فوق را که صحیح و مُتواتر می باشد را معاویه نمی توانست انکار کند لذا گفت : عمّار را کسانی به قتل رساندند که او را به میدانِ جنگ آوردند
👈 علی (ع) به معاویه پاسخ داد که اگر حرفِ تو درست باشد ، پس (معاذ الله) باید گفت : رسول خدا (ص) نیز عاملِ به شهادت رسیدنِ حمزه (س) می باشد .
ابن دحیّه می گوید : بخدا سوگند پاسخِ علی (ع) آنقدر محکم و قانع کننده است که جایِ هیچ اِن قُلت و توجیهی برای هیچ کس باقی نمی گذارد .
📚(( فیض القدیر شرح جامع الصغیر مناوی ج 6 ص 474 ذیل حدیث 9640))
👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉
ابو لطیف محمد قنوجی که از محدثان و متکلمان بزرگ اهل سنت است می گوید :
حدیثِ (تقتل عماراً ﺍﻟﻔﺌﺔ ﺍﻟﺒﺎﻏﻴﺔ) از صحیح ترین احادیث و متواتر می باشد و اجماع و اتفاق اهل سنت ( اعم از شافعی ، مالکی ، حنفی ) این است که در جنگ صفین و جمل ، حق با امام و خلیفه ی مسلمانان یعنی علی (ع) بود .
👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉
نووی که از علمای بزرگ اهل سنت و شارحِ صحیح مسلم است تصریح می کند : در تمامی جنگ ها ، حق با علی (ع) بود .
متأسفانه نووی که معتقد به (عدالت صحابه ) می باشد می گوید : گروهی از صحابه ( مانند علی علیه السلام ) در این جنگ ها بر حق می باشند و عده ی دیگر از صحابه ( مانند طلحه ، زبیر ، معاویه ) اگر چه خطاکار بودند ولی در اجتهاد خویش معذور و مأجور می باشند همانند مجتهدی که اگر در فتوای خود دچار اشتباه شود ، گناهی بر او نیست .
📚(( شرح نووی بر صحیح مسلم ، ج 1 ص 11 ))
👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉
ابن حزم که از بزرگترین محدثان و علمای اهل سنت است می گوید :
الصَّحَابَهُ کُلُّهُمْ مِنْ أهْلِ الْجَنَّهِ قَطْعاً 👈 یعنی همه ی صحابه قطعاً اهل بهشت می باشند 👉
ابن حزم متأسفانه ابن ملجم را نیز از صحابه می داند و متأثّر از تفکر غلطِ ( عدالتِ صحابه ) ، درباره ی او می نویسد :
اجماع همه ی علمای ما بر این است که ابن ملجم برای به شهادت رساندن علی (ع) اجتهاد کرده و خودش را برحق می دانست ، و عمران بن حطان چه خوب در ستایش از ابن ملجم سروده : (که ترجمه اش این است) :
آن مرد نیکوکار در ضربتِ جانانه ای که به علی (ع) زد ، جز رسیدن به رضای خدا هدف دیگری نداشت و به درستی که ترازوی اعمال نیکِ او نزدِ خدا از همه ی مردم سنگین تر است .
📚(( المحلی ، ابن حزم ج 10 ص 484 ))
👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) و ( اینحا ) کلیک کنید . 👉
حاکم نیشابوری که از محدثان مشهور اهل سنت است از پیامبر (ص) روایت نموده که ایشان به علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام ) نگاه کرده و فرمودند :
«إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ » و ایضاً «مَنْ سَبَّ عَلِیًّا فَقَدْ سَبَّنِی» و ایضاً خطاب به علی (ع) فرمودند : «وَمَنْ عَصَاکَ فَقَدْ عَصَانِی»
حاکم نیشابوری و ذهبی در ذیل روایات فوق ، به صحیح بودن آنها تصریح نموده اند .
📚(( المستدرک ج 3 ص 131 و 161 ))
👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉
همانطوریکه ملاحظه می فرمائید ، مخالفین شیعه با توجه به اعتقاد به عدالتِ مطلقه برای صحابه و اهل بهشت دانستنِ آنها ، دچار پارادوکس شده و با نادیده گرفتن روایاتِ صحیح خودشان ، به توجیه اشتباهاتِ امثال معاویه ، یزید ، ابن ملجم و ... ، پرداخته و هر دو طرفِ حق و باطل را 👈( رضی الله عنه ) 👉می دانند .
کار عاقل نيست با یک دل ، دو دلبر داشتن
مِهرِ امثال یزید و عشقِ حیدر داشتن
از پي سلطانِ دين پس چون روا داری دلا
جز علی و عترتش محراب و منبر داشتن
کی روا باشد به ناموس و حِیَل در راه دین
حقّ زهرا بُردن و دينِ پيمبر داشتن
جز کتاب الله و عترت ز احمدِ مُرسل نماند
يادگاري کان توان تا روزِ محشر داشتن
برگرفته از دروس علم کلام تطبیقی ، سید رضا نوعی ( حکیم )