پیام شیعه | Shia

السَّلاَمُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْمُحَدَّثَةُ الْعَلِيمَةُ  

( اقبال الاعمال، ص 624؛ بحارالانوار، ج 97، ص 199-195. )

یکی از القاب حضرت صدیقه ی کُبری ، ( مُحَدَّثه ) می باشد که آنرا به دو اعتبار می توان لحاظ نمود :

1- مُحَدِّثه ( به كسر دال و تشديد آن ) به معناى «سخن گوينده» است و این لقب بدان جهت به آن حضرت داده شده که ایشان در رَحمِ مادرش ( حضرت خدیجه سلام الله علیها ) با او سخن می گفته و مصاحبت می نموده است .

شرح در ادامه مطلب

پيامبر اعظم (صلوات الله عليه و آله) فرمودند :

لَوْ كَانَ‏ الْحِلْمُ‏ رَجُلًا لَكَانَ عَلـِيّاً

اگر قرار بود حلم به صورت مردي جلوه کند همانا آن، علي بود

وَ لَوْ كَانَ الْفَضـلُ شَـخْصاً لَكَانَ الْحَسَنَ

و اگر قرار بود فضل به صورت شخصي تجلي يابد همانا آن، حسن بود

وَ لَوْ كَانَ الْسَخَاءُ صُورَةً  لَكَانَ الْحُسَيْنَ

و اگر قرار بود بخشندگي صورتي داشته باشد همانا آن، حسين بود

وَ لَوْ كَانَ الْحُسْنُ هَيْئَةً لَكَانَتْ فَاطِـمَةَ بَلْ هِـيَ أَعْـظَمُ

و اگر قرار بود حُسن و خوبي شکلي داشته باشد همانا آن، فاطمه بود؛ بلکه فاطمه فراتر از خوبي است

إِنَّ فَاطِـمَةَ ابْنَتِي خَيـْرُ أَهْـلِ الْأَرْضِ عُنْصُراً وَ شَـرَفاً وَ كَرَماً.

به درستي که دخترم فاطمه بهترين اهل زمين است در شرافت و کرامت.

مائة منقبة من مناقب أمير المؤمنين و الأئمة (ابن شاذان)، ص126 .127  (منقبه السابعه و الستون 67 )

قندوزی فی ینابع الموده (ص 263) , الجوینی فی فرائد السمطین حدیث 392

شرح حدیث در ادامه مطلب

حدیث سفینه که آنرا شیعه و سنی از پیامبر اکرم (ص) متواتراً نقل کرده اند ، به جایگاه والای اهل بیت عصمت و طهارت در عالم آفرینش اشاره دارد که در طوفانهای جهل و گمراهی ، ضلالت و تباهی ، هیچ راه نجاتی برای امت پیامبر (ص) و هر انسان آزاده ای نیست ، مگر پناه بردن به اینان که به منزله ی کشتی نجات و نوح دوران می باشند.

به منظور اجتناب از تطویل کلام از نقل حدیث مذکور از طریق شیعه ، خودداری و تنها به نمونه هایی از منابع اهل سنت که به این حدیث اذعان شده ، اکتفاء می نمائیم :

1-    فخرالدين رازى در تفسیر کبیرش ( مفاتیح الغیب ) ، حدیث سفینة را در مورد اهل بیت (ع) اینگونه از پیامبر اکرم (ص) نقل کرده است

إنه صلى اللّه عليه و سلّم قال:  (( مَثَل أهلِ بَيتي كَمَثَلِ سَفِينَة نُوحٌ مَن رَّكِبَ فِيها نَجَا )) مفاتيح الغيب، ج‏27، ص:    596

تفصیل بحث در ادامه مطلب