پیام شیعه | Shia

**********

عشقِ تو گرفت از تنِ من تاب و توان را
ترسم که به پایان نرسانم رمضان را

آه ای رُطَبِ دورترین شاخه ، چه می شد؟
شیرین کنم از شَهدِ لبانِ تو دهان را

باید که به دادم برسد آن که به من داد
لبریز تراز ظرفِ دلم این هیجان را

یک بار به من گوش کن ای سنگِ صبورم
تا  پُر کنم از قصه ی تو گوشِ جهان را

**********

**********

گویند که ماهِ روزه نزدیک رسید
من بعد ، به گِردِ  باده ، نتوان گردید

در آخرِ  شعبان ، بخورم چندان  مِی
کاندر رمضان ، مَست بِخُسبَم  تا  عید

**********

**********

از سَرِ کوی تو گیرم که روم جای دگر
کو دلی را که سپارم به دلآرای دگر

عاقبت از سَرِ کوی تو برون باید رفت
گیرم امروزِ دگر ماندم و فردای دگر

عاشقان را  طَرَب از باده ی انگوری نیست
هست مَستانِ تو را باده ز صَهبای دگر

ما گدائی درِ دوست به شاهی ندهیم
زان که این جای دگر دارد و آن جای دگر

گر به بتخانه ی چین ، نَقشِ  رُخَت بنگارند
هر که بیند ، نکند میلِ تماشای دگر

 رَهِ پنهانی میخانه نداند همه کس
جز من و زاهد و شیخ و دو سه  رُسوای دگر

**********

 *******

مرا مست کردی ، شرابی مگر  ؟
گرفتی مرا ، شعرِ  نابی مگر ؟

به ‌سوی تو می‌آیم امّا دریغ  
مرا می‌فریبی ، سرابی مگر  ؟

به جانِ من خسته آرامشی
دل آسوده ام با تو ، خوابی مگر ؟

رهاندی مرا از غمِ تشنگی  
چه سبزم به یادِ تو ، آبی مگر ؟

تویی روشنی‌بخشِ شب‌های من  
گلِ نرگسِ من ، تو ماهی مگر ؟

ز برقِ نگاهت چنان کوهِ برف
دلم آب شد ، آفتابی مگر ؟

  ******** 
 

🕯 (( غزل_ناب ))  🦋

تو را به خاطرِ من ، یا مرا  به خاطرِ تو ؟
خدا برای چه آورد بر زمین ما  را

من آن خلیلِ به آتش نشسته ام که خدا
دریغ کرده از او ، رنگ و بوی گُلها را

( تَبَر به دوش به دنبالِ خویش می گردم )
که بشکنم مگر این لاتِ  بی سر و پا را

ز نارِ کُفرِ تو مؤمن شدم ، نمی خواهم
صفای مسجد و  آرامشِ کلیسا را

*******