پیام شیعه | Shia

(( ایمانِ ابوطالب (ع) از نظر شیعه و اهل سنت ))

روز 26 رجب المرجّب ، سالروزِ ارتحالِ سَيّدِ بَطحاء  و آخرین حجّت در دورانِ فِترَت ، حضرتِ ابو طالب علیه السلام می باشد.
ایمانِ ابوطالب و نیز مُوَحّد بودنِ همه ی آباء و اجدادِ انبیاء (ع ) و ائمه ی اطهار ( ع ) ، جزوِ مُسَلَّماتِ مذهبِ تَشَیُّع می باشد لیکن بنی اُمیه و بَنی عباس و اخیراً ، ناصبیان و  وهابیان با تأسی به پیشوای خود ( ابن تیمیه ) ، مَذبوحانه سعی داشته تا با مطرح نمودنِ شِرک و اسلام نیاوردنِ ابوطالب ، اذهانِ مسلمان را مُشَوَّه نموده و القاء شُبهه نمایند .
اغلبِ عُلَمای اهلِ سُنت ، همانند شیعه به ایمانِ ابوطالب ، اذعان و اعتراف نموده انده لذا برای روشن شدن موضوع ،ذیلاً  یک روایت از طریق شیعه در مورد ایمانِ ابوطالب ( ع )، آورده و سپس  اشاره ای به نظریه ی علمای اهل سنت می نمائیم :
- حضرت عبدالعظیم حسنی به محضر حضرت علی بن موسی الرضا ( ع ) نامه نوشت و در مورد ایمان ابوطالب سؤال نمود .
آن حضرت در پاسخ مرقوم فرمودند:
( بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم، اَمَّا بَعْدُ فَاِنَّکَ اِنْ شَکَکْتَ فِی اِیمَانِ اَبِی طَالِبٍ کَانَ مَصِیرُکَ اِلَی النَّارِ )
یعنی : ( اگر در ایمانِ ابوطالب شک و تردید داشته باشی،قطعاً بازگشتِ تو به سوی آتش خواهد بود ) .

📚( بحار، ج۳۵، ص۱۱۰ و الغدیر، ج۷، ص357 )
- ابن ابی الحدید که از علمای اهل سنت (معتزلی) و از بزرگترین شارحانِ نهج البلاغه می باشد ، در مورد شخصیت و ایمانِ ابوطالب ( ع ) می گوید :
(( اِنَّ الاِسلام لَولا اَبوطالبَ لَم یَکن شَیئاً مَذکوراً ))
 یعنی : ( اگر ابوطالب نمی بود ، از اسلام نیز هیچ خبری نبود ) . 
همچنین ابن ابی الحدید در ادامه می گوید :
اشعارِ فصیح و عالیةُ المَضامینِ ابوطالب ، از جمله ادله ی مهم و غیر قابلِ انکار ، مبنی بر اعتقاد ایشان به توحید و نیز نبوتِ پیامبرِ اکرم ( ص ) می باشد که از همه صریح‌تر ، این بیت باشد :
(( یا شاهِدَ اللّه عَلَیَّ فَاشْهَد إنّی عَلی دِین النَّبی أحمَدٌ ))
یعنی : ( خدایا شاهد باش که من بر دین پیامبر یعنی احمد می‌باشم )

📚(شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 1، ص 142و ج 14 ص 78)
برگرفته از دروسِ تاریخ تحلیلی اسلام توسط سید رضا نوعی ( حکیم )

(( ولادتِ علی ( ع ) از نظرِ اهلِ سُنَّت ))
ابن تَیمیه و بعضی از وهابیون و ناصبیان ، از روی عِناد و کینه،ولادتِ آقا امیر المومنین (ع) در کعبه را که از جمله فضائلِ اختصاصی ایشان است ، انکار نموده اند حال آنکه ، این واقعه از مُسَلَّماتِ تاریخ و موردِ اِجماعِ فریقین ( شعیه و سنی ) می باشد .

برای تَنویرِ اَذهان و رفعِ شبهه ی مُعاندین ، فقط چهار نمونه از مُستنداتِ اهلِ سُنَّت را ذیلاً نقل می نمائیم :

- مسعودی ، مورخِ معروفِ اهل سنت در باره ی ولادتِ علی ( ع ) گفته :

(( وَ كَانَ مَولِدِهِ  فِي الكَعبَة  ))
یعنی : محل تولد علي عليه السلام ، خانه كعبه است .
( تاریخ مروج الذهبِ مسعودی   ج 1  ص 313 )

- حاکمِ نیشابوری که اِمامُ المُحَدِّثِینِ اهلِ سُنَّت می باشد ، ضمن تصریح به مُتواتر بودنِ روایاتِ وارده در این خصوص فرموده :

(( فَقَدْ تَوَاتَرَتِ الْأَخْبَارِ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ أَسَدٍ وَلَدَتْ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ کَرَّمَ اللهُ وَجْهَهُ فِی جَوْفِ الْکَعْبَةِ ))
یعنی : رواياتِ مُتواتري وارد شده که فاطمه ی بِنتِ اَسَد ( علیها السلام ) ، حضرتِ علي (عليه السلام) را در درونِ کعبه به دنيا آورده است.
( حاكم نيشابوري , المستدرک علی الصحیحین، ج3، ص550 )
تبصره :

الف : به تصریحِ ابنِ حاکمِ نیشابوری و سایر علماء و بزرگانِ فریقین ، واقعه ی ولادت علی (ع) درونِ کعبه ، موردِ اجماعِ امت و اخبارِ وارده در این خصوص نیز مُتواتر می باشد .
ب :  از نظر اهلِ سنت ، اعتقاد به اخبارِ مُتواتر ، همانند قرآن ، واجب و انکارِ اِجماع ، کُفر  است .
- جوینی نیز که از علمای شافعي مذهبِ اهلِ سُنَّت است ، پیرامون ولادت آن حضرت چنین می نویسد:

(( روي أنها لما ضربها المخاض اشتد وجعها فأدخلها أبوطالب الکعبة بعد العتمة فولدت فيها علي وقيل لم يولد في الکعبة إلا علي.))
ترجمه : روايت شده هنگامي که وقتِ وضعِ حَملِ او ( فاطمه بِنتِ اَسَد ) رسید و دردش شدت يافت، ابو طالب او را اولِ شب وارد بر کعبه کرد و علي در آن خانه بدنيا آمد  و گفته شده که کسي غير از علي در کعبه به دنيا نيامده است.
( فرائد السمطينج1، ص425-426 )

- زرندی حنفی نیز در این مورد می نویسد:

(( وَ وُلِدَ کَرَّمَ الله وَجهَه فِي جوفِ الکَعبَة  ))
یعنی : و حضرت علي بن أبي طالب کرم الله وجه در داخل کعبه به دنيا آمده است.

(( معارج الوصول، ص49 ))

گویند حَریمِ کعبه ، دَر  داشته است
از سیزدهِ رجب ، خبر داشته است
از شدَّتِ اشتیاقِ دیدارِ  علی (ع)
دیوارِ حَرَم ، شکاف برداشته است

برگرفته از دروسِ کلامِ تطبیقی توسط سید رضا نوعی ( حکیم )