**********

در کوی بُتان نیست کسی زارتر از من  

               در پیش عزیزانِ جهان خوارتر از من
        
گفتی که مرا یار وفادار بسی هست

             هستند ، ولی نیست وفادارتر از من

 خَلقِ دو جهانست گرفتارِ تو ، لیکن

           در هر دو جهان نیست گرفتارتر از من

گر طالبِ آنی که به یاری بنشینی

       بنشین که تو را نیست کسی یارتر از من

چون غنچه اگر سینه ی تنگم بشکافی

           دانی که نبوده ست دل افگارتر از من

امروز اگر عشق گناهست نگارا

                  فردا نتوان یافت گنهکارتر از من

**********

 **********

ترکِ دین و دل نمودم ، ترکِ جان هم می‌کنم
غیرِ عشقت هر چه باشد ، ترکِ آن هم می‌کنم

 گر تو صیّادِ منی ، آزردگی در دام نیست
در قفس سیر و صفای بوستان هم می‌کنم

همچنان کز دل  زدودم ، نام و یادِ غیر را
بعد از این نامِ تو  را  وِردِ  زبان هم می‌کنم

ناله‌ام از هجرِ گل تنها در این گلزار نیست
شیون از ناکامی فصلِ خزان هم می‌کنم

این که دور افتادم از کویت ، بُوَد جُرمِ رقیب
 شِکوه از بختِ زبون و دوستان هم می‌کنم

 عاشقانت سودها دیدند و من در راهِ تو
جای سود ، از بهرِ  این سودا ، زیان هم می‌کنم

             **********

فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ

ترجمه : آنگاه نوح دعا نمود که خداوندا : من مغلوب شده ام ، پس از لطف خود ، یاریم کِن .( سوره قمر آیه 10)

تا کِی تَحمُّلِ غم و تا کِی خدا خدا

دیگر ز یاد بُرده گمانم ، مرا خدا

در سنگسار ، آینه ای را که می بَرَند
شاید شکسته خواسته ، از ابتدا خدا

اکنون که من به فکرِ رسیدن به ساحلم
در فکرِ غَرق کردنِ کشتی است ، نا خدا

امکانِ رستگاریِ من گر نبوده است
بیهوده آزموده مرا ، بار ها خدا

با نِیَّتِ بهشت اگرم آفریده است
می رانَدَم به سوی جهنّم چرا ؟ خدا

ای دل خلافِ هَروَلِه ی حاجیان مَرو
کافی است هر چه عقل درافتاد با خدا

بگذار بی مُجادله از نِیل بُگذریم
تا از عَصا نساخته است اژدها ، خدا

سالک الی الله در هنگام مضطر شدن و انقطاع ، طلبِ انتصار از خداوند سبحان نموده و اگر چه خود را مغلوب دیده و هیچ راه گریزی فرا روی خود نمی بیند لیکن مانند یوسف از هیمنه ی ظاهری اسباب ، به مسبب الاسباب می گریزد :

گرچه رخنه نیست در عالم ، پدید

خیره یوسف وار ، می باید دوید

در این هنگام مانند یوسف ، درب های بسته بروی سالِک الی الله ، گشوده می گردد و به فتح و نصرت الهی نائل می گردد.

در آیه بعدی ( 11 سوره قمر) خداوند پاسخ نوح را اینگونه می دهد :

فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ (11)

یعنی : ما در اجابت دعای نوح ، درهای آسمان را بروش گشودیم و آب فراوان نازل کردیم .

«منهمر» از «همر» به معناى فرو ریختن اشك و آب است.

پس برای رسیدن به مقام فتح ، باید به درگاه ربوبی خداوند متعال ، ابراز عجز و بیچارگی نمود.

 (( برگرفته از تفسیر سوره قمر توسط سید رضا نوعی ، متخلص به حکیم ))