**********
شیخی که به آبِ دیده می کرد وضو
می بود همیشه مُنکرِ جام و سبو
در مجلسِ ما دوش بسی غوغا کرد
او شیشه ی ما شکست و ما توبه ی او
**********
*****
*****
تو آرزوی منی ، من وَبالِ گردنِ تو
تو گرمِ کُشتن من ، من ز یاد بردنِ تو
تویی نماز و منم مست ، ماندهام چه کنم ؟
كه هم اقامه خطا ، هم سبک شمردنِ تو
سپردهام به خدا هر چه کردهای با من
خطاست دستِ کسی جز خدا سپردنِ تو
خدا کند که نفهمی غمت چه با من کرد
که مرگِ من نمی ارزد به غصه خوردنِ تو
*****
*****