پیام شیعه | Shia

**********

اهل گردم ، دلِ دیوانه اگر بگذارد
نخورم مِی ، غم جانانه اگر بگذارد

گوشه‌ای گیرم و فارغ ز شر و شور شوم
حسرتِ گوشه‌ی میخانه اگر بگذارد

عهد کردم نشوم همدم پیمان‌ شکنان
هوسِ گردش پیمانه اگر بگذارد

همچو زاهد ، طلبم صحبتِ حورانِ بهشت
یاد آن نرگسِ مستانه اگر بگذارد

شمع می‌خواست نسوزد کسی از آتشِ او
لیک پروانه‌ی دیوانه اگر بگذارد

شیخ هم رشته‌ی گیسوی بتان دارد دوست
هوس سُبحه‌ی صد دانه اگر بگذارد

**********

**********

عشق می بازم که غیر از باختن در عشق نیست

در نبردی این چنین ، هر کس ز پای افتاد ، بُرد

**********

**********

ما و مجنون درس عشق از یک ادیب آموختیم

او به ظاهر گشت عاشق ، ما به معنی سوختیم

**********

**********

در کوی بُتان نیست کسی زارتر از من  

               در پیش عزیزانِ جهان خوارتر از من
        
گفتی که مرا یار وفادار بسی هست

             هستند ، ولی نیست وفادارتر از من

 خَلقِ دو جهانست گرفتارِ تو ، لیکن

           در هر دو جهان نیست گرفتارتر از من

گر طالبِ آنی که به یاری بنشینی

       بنشین که تو را نیست کسی یارتر از من

چون غنچه اگر سینه ی تنگم بشکافی

           دانی که نبوده ست دل افگارتر از من

امروز اگر عشق گناهست نگارا

                  فردا نتوان یافت گنهکارتر از من

**********

(( دردِ بی درمان ))

طبیب دردِ بی‌درمان کُدامست؟
رفیقِ راه ِبی‌پایان کُدامست؟
اگر عقلست ،  پسْ دیوانگی چیست؟
وگر جانست ،  پسْ جانان کُدامست؟ 
چراغ ِعالمْ افروزِ دو عالَم
که نه کُفر است و نه ایمان ، کُدامست؟
در این دریای بی پایانِ هستی
درونشْ گوهر ِانسان کُدامست؟
گدا بسیار شد در کوی و بَرزَن
میان ِبندگانْ ، سلطان کُدامست ؟
خِرَد عاجز شد از حَلِّ  مُعَمّا
که سَرکِش کیست ؟ سرگردان کُدامست ؟
همه خلقِ جهان ، بیمارِ  عشقند
طبیب ِعشقْ را دٌکّان کُدامست ؟