پیام شیعه | Shia

**********

در فضلِ علی بس بُوَد این نکته که باید

اثبات کند شیعه ، که این مَرد ، خدا نیست ! ؟

**********

**********

چه می شد اگر هيچ كاری نمی شد ؟
نگاهی ، اسيرِ  نگاری نمی شد

چه می شد كه دل را نمی آفريدند ؟
و يا عشق ، در قلب جاری نمی شد

چه می شد كه صياد و دامی نمی بود ؟
قفس ، جايگاهِ  قناری نمی شد

چه می شد كه ميخانه ها باز می شد ؟
 عَسَس ، دشمنِ مِيگُساری نمی شد

چه می شد كمی فكر می كرد آدم ؟
و اسبابِ اين شرمساری نمی شد

سَرِ سنگِ نادان اگر می شكستند
 هَوَس ، مايه یِ  بَد بياری نمی شد

دروغ است اینها ، به جانِ تو سوگند
اگر دل نمی خواست ، كاری نمی شد

**********

***** *****

تشنه‌ای ؟ سربكش از جامِ زلالی كه منم
سیر شو از عطشِ خونِ حلالی كه منم

به كدامین غم جانسوزِ جهان فكر كنم ؟
به جوابی كه تویی ، یا به سؤالی كه منم ؟

خواب دیدم كه خیالِ تو مرا با خود برد
در شگفتم من از این خواب و خیالی كه منم

یك نَفَس زنده شدم ، یك نَفَس افسرده شدم
یك نَفَس مُرده ، شگفتا به مجالی كه منم

آسمان خیره به معراجِ رسولی كه تویی
دو جهان گوش به آوای بلالی كه منم

عمرِ من ، بالِ به هم بسته ؛ نگاهِ تو ، قفس
به كجا كوچ كند بی‌پر و بالی كه منم ؟

برگ‌ها بر تنِ من بارِ گرانِ غمِ توست
پس چرا خم نشود پشتِ نهالی كه منم ؟

چه قَدَر فاصله مانده‌ است میانِ من و تو
از جنوبی كه تویی ، تا به شمالی كه منم

به كدامین غم جانسوز جهان فكر كنم؟
به جوابی كه تویی ، یا به سؤالی كه منم

***** *****

**********

ای ماهِ من ، جور مکن با گدای خویش
ما بنده توایم ، بترس از خدای خویش

ای من گدای کوی تو ، گر نیست و رحمتی
باری ، نظر دریغ مدار از گدای خویش

صد بار آشنا شده ای با من و هنوز
بیگانه وار می گذری ز آشنای خویش

خواهند عاشقان دو مراد از خدای خویش
هجر از برای غیر و وصالِ از برای خویش

زاهد برو ، که هست مرا با بُتانِ شهر
آن حالتی که نیست تو را با خدای خویش

گر دل ز کوی دوست نیامد عجب مدار
جایی نرفته است که آید بجای خویش

جانا جفای توست فزون از وفای ما
پیش جفای تو ، خجلم از وفای خویش

چون خاک پای تو شده ام از رهِ نیاز
ای سروِ  ناز ، سرمکش از خاکِ پای خویش

  ***** *****

**********

شیخی که به آبِ دیده می کرد وضو

می بود همیشه مُنکرِ جام و سبو

در مجلسِ ما دوش بسی غوغا کرد

او شیشه ی ما شکست و ما توبه ی او

**********