پیام شیعه | Shia

**********

در کوی بُتان نیست کسی زارتر از من  

               در پیش عزیزانِ جهان خوارتر از من
        
گفتی که مرا یار وفادار بسی هست

             هستند ، ولی نیست وفادارتر از من

 خَلقِ دو جهانست گرفتارِ تو ، لیکن

           در هر دو جهان نیست گرفتارتر از من

گر طالبِ آنی که به یاری بنشینی

       بنشین که تو را نیست کسی یارتر از من

چون غنچه اگر سینه ی تنگم بشکافی

           دانی که نبوده ست دل افگارتر از من

امروز اگر عشق گناهست نگارا

                  فردا نتوان یافت گنهکارتر از من

**********

 **********

ترکِ دین و دل نمودم ، ترکِ جان هم می‌کنم
غیرِ عشقت هر چه باشد ، ترکِ آن هم می‌کنم

 گر تو صیّادِ منی ، آزردگی در دام نیست
در قفس سیر و صفای بوستان هم می‌کنم

همچنان کز دل  زدودم ، نام و یادِ غیر را
بعد از این نامِ تو  را  وِردِ  زبان هم می‌کنم

ناله‌ام از هجرِ گل تنها در این گلزار نیست
شیون از ناکامی فصلِ خزان هم می‌کنم

این که دور افتادم از کویت ، بُوَد جُرمِ رقیب
 شِکوه از بختِ زبون و دوستان هم می‌کنم

 عاشقانت سودها دیدند و من در راهِ تو
جای سود ، از بهرِ  این سودا ، زیان هم می‌کنم

             **********

**********

شبی در گوشه ی خلوت ، غمت را یاد می‌کردم
به دورِ  بیستون می‌گشتم و فریاد می‌کردم

ندانستم گُذارِ شانه بر زلفِ تو  می افتد    
وگرنه تاقیامت خدمتِ شمشاد می‌کردم

به هر صحرا  که می‌دیدم بدام افتاده آهویی 
به یاد چشمِ مَستت ، صید را آزاد می‌کردم

نشستم همچو مجنون بر سَرِ بازارِ رسوایی    
تو  را با  مُدَّعی می‌دیدم و  فریاد می‌کردم

فریبِ خویش می‌دادم که اینک یار می آید    
به هر آوازِ  پایی ، خاطرِ خود شاد می‌کردم

**********

**********

عشقِ تو گرفت از تنِ من تاب و توان را
ترسم که به پایان نرسانم رمضان را

آه ای رُطَبِ دورترین شاخه ، چه می شد؟
شیرین کنم از شَهدِ لبانِ تو دهان را

باید که به دادم برسد آن که به من داد
لبریز تراز ظرفِ دلم این هیجان را

یک بار به من گوش کن ای سنگِ صبورم
تا  پُر کنم از قصه ی تو گوشِ جهان را

**********

**********

نرگسِ مَستِ تو ، هم ساقی و هم میخانه           
لعلِ جانبخشِ لبت ، هم مِی و هم پیمانه

طـرّه ی زُلفِ تو ایمانِ فَلَک داده به باد           
خالِ دلجوی تو ، هم دام بُوَد هم دانه
      
گر مُسلمان ز تو حاجت طلبد نیست عجب        
بر سَرِ خوانِ تو ، هم مَحرَم و هم بیگانه

حاجتِ تیر و کمان نیست ، که مُرغِ دلِ من       
به هوای تو شده عاشقِ و هم بی لانه

گل دریده است گریبانِ خود از شوقِ رُخَت        
مست و شیدای تو ، هم بُلبل و هم  پروانه

آستان بوسِ تو هر صبح و مَسا ، شَمس و قَمَر   
خاکِ درگاهِ تو ، هم مسجد و هم بُتخانه
 
آن حکیمی که بُدی عاقل و فرزانه ی شهر        
شده بر روی تو ، هم عاشق و هم دیوانه

**********

از اشعار سید رضا نوعی (حکیم) در مدح امام حسن مجتبی علیه السلام